متبلورسازی لعاب
اولین سوابق متبلورسازی لعاب کریستالی به قرن ها پیش و به شرق دور باز می گردد
و احتمالا خواستگاه این صنعت چین بوده است.
سلسله سونگ (960-1279 میلادی) اولین لعابهای نقطه روغنی چینی باستانی را تولید نمودند که حاوی کریستالهای بسیار کوچکی بود.
هر چند افزایش و بزرگ شدن کریستال ها به صورت برنامه ریزی نشده و غیرعادی در این گونه لعاب ها رخ می داد.
بعدها در قرن سیزدهم، در طول سلسله مینگ، اینگونه کریستال ها باز هم به طور تصادفی در درون لعاب شکل می گرفتند.
تا آنجا که سوابق ثبت شده نشان می دهد، هیچ گونه تلاشی برای ادامه تست متبلورسازی در سلسله های بعدی انجام نشد.
در طول جنبش هنر نو، که در پایان قرن نوزدهم رخ داد، تجدید نظرهایی در سبک لعابی که دارای یک فرم ساده بود اتخاذ شد.
در طی این دوره، لعاب های شرقی تقلید شدند و لعاب های کریستالی،
با اعمال تغییرات ظریفی در رنگ، متناسب با خطوط طبیعی و نفسانی هنر نو پدیدار گشتند.
در طی این دوره، بسیاری از پیشرفت ها از لحاظ سبک و تکنولوژی در سرامیک صنعتی و سفال اروپایی به وجود آمد
و رقابت برای تولید و آزمایش انواع جدیدتر آغاز شد.
لعاب کریستالی به عنوان چیزی جدید دیده می شد که در صورت اصلاح و کنترل به صنعتی بسیار سودآور تبدیل می گردید.
اگر چه بیشتر پیشرفت های اروپا در این عرصه، در دهه اول قرن بیستم به وجود آمد،
تقریبا ساخت تمام آثار کریستالی در ابتدای جنگ جهانی اول متوقف گردید.
آخرین و بزرگترین مرحله در جنبش متبلورسازی لعاب به انفجار پیشرفت تکنولوژی در جنبش سفال کارگاهی باز می گردد.
سفالگران کارگاهی از دانش و تکنولوژی ای که در طی 50 سال گذشته در این عرصه به دست آمده برای آزمایش متبلورسازی لعاب استفاده نمودند.
اختراع کوره کامپیوتری در اوایل دهه 1980 ، صنعت لعاب کریستالی را دچار تحول عظیمی نمود.