حفره های کوچک بر روی سطح لعاب به درون بدنه نفوذ می کنند و معمولا باعث باز
شدن یا حفره های بزرگ بر روی آن خواهد شد.
حفره ها کوچکتر هستند آنها سطح را زشت می کنند اما نفوذی به درون بدنه ندارند.
سوراخ و حفره ها معمولا بزرگتر از سر سوزن نیستند.
در زمان پختن سفال گازهایی به دلیل تجزیه مواد ارگانیک و مواد معدنی ایجاد می شود.
اگر ظرف لعاب دیده باشد این گازها باید در درون لعاب آبکی حباب سازی شوند و این
بستگی به زمان آب شدن لعاب دارد.
این امر باعث می شود که حفره ها بسیار شبیه به حفره های ماه شکل شوند.
بخاطر داشته باشید که حفره های بزرگتر ممکن است حرکت کنند.
در قسمت زیر سوراخ و حفره ممکن است به جای یکدیگر استفاده شوند.
وقتی حفره ای ایجاد می شود بیشتر از یک عامل دخیل است.
معمولا حفره واقعی مشکلی در بدنه است که لعاب را هم درگیر می کند.