تفاوت سرامیک و سفال

سرامیک ها چه ویژگی هایی دارند؟

بیایید با تعریفی دقیق از سرامیک شروع کنیم:
سرامیک و ظروف سرامیکی از مصالحی ساخته شده اند که وقتی حرارت ببینند تا همیشه تغییر می کنند.
تغییرات در سطح مولکولی هستند که ویژگی های فیزیکی شی را هم تغییر می دهد.
این قسمت دقت زیادی می خواهد چرا که خاک رس یکی از مصالح سرامیک است اما مصالح دیگری هم برای سرامیک هست.
بعضی از عناصر مثل کربن یا سیلیکون می توانند به عنوان مصالح سرامیک در نظر
گرفته شوند (سرامیک ها همیشه شامل مصالح غیرفلزی هستند).

اما ما می خواهیم در این مطلب درباره رس صحبت کنیم.
به مفهوم سنتی آن، مواد خام سرامیکی شامل مواد معدنی مثل کائولینیت هستند
(گاهی اوقات به نام گِل چینی هم شناخته می شود).
ویژگی اصلی سرامیک تغییراتی است که طی فرآیند پختن در کوره شکل می گیرد.
برای مثال، رس مقداری آب شیمیایی بسته شده در خود دارد که باعث می شود وقتی یک شی گلی در آب قرار بگیرد از هم بپاشد ( وا برود).
وقتی این شی در دمای بین 660⁰ و ⁰F 1470(⁰C 800 و ⁰350) پخته شود، رس به سرامیک تبدیل می شود و هیچ وقت دوباره از هم نمی پاشد.
کلمه سرامیک از کلمه یونانی باستانی keramos گرفته شده است که به گل سفالگری و اشیا ساخته شده از آن اشاره دارد.

تاریخچه سرامیک

یکی از جالب ترین موارد درباره سرامیک این است که تاریخ آن به شروع یکی از
قدیمی ترین صنایع باقی مانده در دنیا برمی گردد و حتی از آن مهم تر اینکه بسیاری از
روندهای کلی همانطور باقی مانده است ( اساسا این روند شامل پیدا کردن رس و ترکیب
آن با آب برای نرم کردن کافی آن برای درست کردن اشکالی با آنها و پختن آن در کوره به منظور نفوذ ناپذیر شدن آنهاست).
انجمن سرامیک آمریکایی بیان کرد در اوایل، 24000 سال پیش از میلاد مسیح ،
مجسمه های انسانی و حیوانی از رس و در کوره های حفر شده در زمین ساخته شده اند.

بسیاری از این مجسمه ها برای اهداف تشریفاتی استفاده می شده اند و تقریبا
تا 10000 سال بعد که پیشرفت های عمده در استفاده از سرامیک به عنوان ظروف
کاربردی مثل ظروف غذا و ذخیره آب و همچنین آجرهای رسی برای ساخت خانه به وجود آمد از سرامیک استفاده خاصی نشد.
با پیشرفت های کاربردی تر ظروف تعریف جدیدی به وجود آمد: “سفالگری” . توضیحات بیشتر را در ادامه بخوانید…

سفالگری چیست؟

دیکشنری Oxford Learner’s سفالگری را کاملا ساده اینطور توضیح می دهد:
دیگ ها، ظروف و هر چیز ساخته شده با رس که در کوره پخته شده باشد به خصوص وقتی با دست ساخته شده باشند.
اولین ظروف گرد اغلب با استفاده از تکنیک های ساده ای مثل ظروف گرد انگشتی
یا پینچ که امروزه هم پیدا می شوند ساخته شده اند.
در این ظروف گلوله ای از گل شکل می گیرد؛ سفالگر با استفاده از انگشت شست و
انگشتان دیگر، دهانه ای در وسط ایجاد می کند و از آنجا با دقت به طور مساوی در هر طرف اثر انگشتش را می گذارد.
همین طور که گل پهن می شود دیواره ها نازک تر می شوند و می توان ظروف زیبایی را به این شکل ساخت.

تکنیک فتیله ای هم هست، روشی دیگر که تاریخ آن به هزاران سال پیش برمی گردد اما
اغلب برای ساخت ظروف بلندتر یا باریک-تر استفاده شده است چرا که کمی مقاوم تر است.
پایه اولیه کار با ضخامت یکسان در تمام قسمت ها پهن می شود سپس اشکال بلند لوله ای شکل با دست لول می شود و دور تا دور پایه، کار می شود.
فتیله ها تا بالاترین قسمت روی همدیگر بلندتر و محکم تر ساخته می شوند.
ساخت شکل و اندازه دلخواهتان برای ظرف به این روش واقعا ساده است.

روش مهم دیگری که سفالگرها از آن استفاده می کنند کار با قالب ها است؛
این روش یکسانی و یک شکل بودن همیشگی هر قطعه را تضمین می کند.
سفالگرانی که در کارگاه کار می کنند تمایل دارند برای بدنه کار تولیدی خودشان در مقیاس
بزرگ تری کار کنند و اغلب از قالب لغزنده که می تواند برای ساخت ظروفی مثل یک سرویس شام همسان عالی باشد استفاده می کنند.

جهت ثبت نام و اطلاع از شرایط کلاس های آموزشی سفالگری